ฟิค หัวขโมยแห่งบารามอส ตอน บ้าอะไรก็ไม่รู้ !!!!

เนื้อเรื่อง

 

    สายตาที่แสนเย็นชานั่น หากจะมีใครซักคนทำให้มันดูอ่อนโยนลงกว่านี้ ก็คงจะเป็นใครมิได้ หากแต่จะเป็นเจ้าหญิงยอดยุ่งแห่งแดนปีศาจ

เกลียดสายตาแบบนั้นที่สุด!!!!!

ทำไมกันน่ะ ไอ้ก้อนน้ำแข็งเดินได้นั่นถึงได้ดูเย็นเยียบนัก เกิดมาเคยยิ้มบ้างไหม แล้วทำไมต้องมาโกรธในเวลาสำคัญอย่างนี้ นะ ไอ้คาโลบ้า

ไร้เหตุผล!!!!

  เป็นคำถามที่ว้าวุ่นอยู่ในใจของเจ้าหญิงแห่งแดนปีศาจ ที่ตอนนี้คุกกรุ่นไปด้วยเปลวเพลิงเป็นที่เรียบร้อยไปแล้ว

ถึงจะเป็นคนขโมยหัวใจไป แต่ทำไมถึงได้ยังดูเย็นชากับเธอนัก

    พลันสายตาสีฟ้าก็หันมาสบตาคู่สวยสีน้ำตาลที่อารมณ์บูดบึ้ง หากแต่เจ้าของตาสีน้ำตาลกลับเบือนหน้าหนีอย่างไม่มีเยื่อใยพลางเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว คาโลมองกลับพลางถอนหายใจ

   "คาโล แกก็ไปง้อ ๆ มันหน่อยเป็นไรไป"เจ้าคิลเพื่อนยาทเสนอเมื่อเห็นอาการเพื่อนสาว แต่เจ้าชายแห่งคาโนวาลกลับเบือนหน้ากลับไม่พูดอะไรใด ๆ ทั้งสิ้น คิลเลิกคิ้วมองคาโลแกมขบขัน

   "ไอ้เฟรินมันก็เป็นอย่างนี้แหละ ยังไม่ชินอีกหรอ"นักฆ่านัยน์ตาสีม่วงเอ่ยพลางเดินจากไป ปล่อยให้เจ้าชายน้ำแข็งถอนหายใจหลายครั้งหลายคราว ก่อนที่จะตัดสินใจเดินตามแม่ยอดยุ่งไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอย่างรำคาญใจ

   ณ สวนหย่อมที่ที่มีน้ำตก เป็นสวนที่เจ้าหญิงเฟลิโอน่ามานั่งจ๋องมองดูน้ำตก เผื่อจิตใจจะได้เย็นเหมือนสายน้ำบ้าง

   คนใจดำ!!!!

ถ้าคนไม่สำคัญ ทำยังไงก็ไม่สำคัญใช่ไหม งั้นก็ ดี!!!! ถ้าอย่างนั้นก็อย่ามาให้เห็นหน้ากันอีก คนอารมร์บูดบึ้งยืนขึ้นกลับหลังหันก้าวเท้าสวบ ไปข้างหน้า แถมยังเดินไม่มองทางจนเดินไปชนบุคคลที่มายืนอยู่เงียบ ๆ ด้านหลัง

 เฟรินเงยหน้าขึ้นพลางผลักคนตนหน้าออกอย่างรำคาญใจ หากแต่มือใหญ่จับต้นแขนเรียวเล็ก พลางดึงเข้ามากอดโดยไม่พูดอะไร

   คนโดนกอดผลักออกอย่างไม่ใยดี

"ไม่ต้องมายุ่ง"เสียงสบถด่าดังขึ้น เจ้าชายน้ำแข็งยังคงนิ่งงันเหมือนหินผาไม่รู้สึกอะไร ยิ่งทำให้คนตรงหน้ารำคาญใจยิ่งนัก แต่ก็ดันทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เดินหนีไปที่อื่น

   "ไม่บอกก็รู้ว่าหึง"พลันเสียงเรียบก็ออกมาจากปากเจ้าชายน้ำแข็ง คนโดนกล่าวหาหันควับอย่างโมโห

   "เออ รู้แล้วทำไมยังทำอีกเล่า…….อุ๊บ"สาวน้อยหลุดปากอย่างเหลืออด เจ้าของตาสีฟ้ามองกลับแกมขบขันพลางเดินเข้าไปใกล้ หากแต่แม่ยอดยุ่งยังคงไม่อยากเข้าใกล้เดินถอยห่างไปเป็นวา

   "ทำยังไงให้หายโกรธ"เสียงที่เอ่ยขึ้นคราวนี้ฟังดูอ่อนนุ่มพิลึก ชวนให้คนฟังหันไปมอง เจ้าของหน้าตาบูดบึ้งได้ทียิ้มอย่างมีเลศนัย

  "ถ้าอย่างนั้น ลงโทษอะไรดีล่ะ"สาวน้อยตาสีน้ำตาลนึกยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่ในใจ ขณะที่เจ้าชายแห่งคาโนวาลเข้าประชิดตัวสาวน้อยได้แล้ว ได้ทีก็คว้าไปกอด นึกยิ้มขำแม่ยอดยุ่งที่โกรธง่ายหายเร็ว แม่ตัวดีดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนอย่างจั๊กจี้ แต่แล้วก็ยอมให้คนตัวใหญ่กอดแต่โดยดี

   "นายนะ ชอบทำให้คนอื่นโกรธอยู่เรื่อย"

   "ต้องลงโทษ หัดพูดประโยคหวาน ๆ มา ร้อยประโยค"เจ้าตัวดีเริ่มสั่ง เจ้าชายน้ำแข็งยิ้มแกมขบขัน

"พูดไม่เป็น"เสียงนี้ออกมาจากปากก้อนน้ำแข็งอย่างคาโล เฟรินแทบอยากจะต่อยปากมันให้หายแค้นนัก ดีแต่ผลักออก แต่ร่างใหญก็กอดแน่นซะจนแรงที่ผลักสุดแรงเป็นแค่แรงสุนัขตัวน้อย ๆ ที่สยบอยู่ในอ้อมอกน้ำแข็งขั้วโลก

"จะหายโกรธไหม"คาโลทวนถาม หากแต่ร่างบางยังดิ้นขลุกขลักอย่างขัดใจนัก

"ไม่ต้องเลย พอแล้ว!!!!"เสียงหนึ่งขัดขึ้นพร้อมกับผละออกจากก้อนน้ำแข็งเดินได้ เดินหนีอีกหน แต่คนร่างใหญ่คว้าเอวคนร่างเล็กแล้วประทับรอยจุมพิตอันแสนหวานลงบนแม่ยอดยุ่งตัวดี ดวงตาคู่สีน้ำตาลปรือลง ก่อนจะรู้ตัวอีกทีก็ผลักคนตรงหน้าออกอีก หากแต่แรงนั้นน้อยกว่าเสียงของหัวใจไปซักหน่อยไม่อย่างนั้นก็คงจะสำเร็จ

…………………………………..

นี่มันตอนอะไรไรของมันว่ะ

คนแต่ง งง โว๊ยยยยยยยยยยยยยยยย

คล้ายกับตอนจบของจริง เอิ๊ก ๆว่าป่าว 555+5 จงใจ
ไม่มีน้ำ มีแต่เนื้อ

อยากบร้า อ่านรอบสองแล้วอิน

ยิ่งอ่านยิ่งรักคาโลว่ะ